ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Β1 10ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ

Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Για την επίσκεψη των ∆ευτερακιών (Β1) του 10ου ∆ηµ. Σχ. Χανίων στο Παραδοσιακό Κρητικό Σπίτι της Σούδας ο λόγος στον σηµερινό Παιδότοπο… Όπως τη βίωσαν και την κατέγραψαν στις εντυπώσεις τους, που µου έστειλε µαζί µε σχετικές φωτογραφίες η δασκάλα τους Κάτια Γκλάβα. Για το ταξίδι τους στο χθες των παππούδων τους και των γιαγιάδων τους. Για τον αργαλειό και τον ξυλόφουρνο… Για την παλιά κουζίνα, το παλιό σαλόνι και την παλιά αποθήκη… Για τα παλιά πιάτα µε τα τέλεια σχέδια και τα υπέροχα παλιά χαλιά... Για το ψωµί που τα ίδια ζύµωσαν, έψησαν κι έφαγαν… Κι αν πρέπει να κάνουν τέτοιες επισκέψεις οι δάσκαλοι µε τους µαθητές τους! Συγχαρητήρια και στη δασκάλα και στα παιδιά. Και βέβαια στους ανθρώπους του Πολιτιστικού Συλλόγου Σούδας που έστησαν και κρατούν ανοιχτό τον ξεχωριστό αυτόν χώρο!
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

Στο Λαογραφικό Μουσείο που πήγαμε είδα έναν αργαλειό παλιό που βρίσκεται εκεί και είναι από τα παλιά τα χρόνια. Εκεί υπήρχε και ένας ξυλόφουρνος διαφορετικός από αυτούς που έχουμε τώρα. Στον ξυλόφουρνο ψήσαμε το ολόφρεσκο ψωμί που φτιάξαμε. Μου άρεσε όμως πάρα πολύ η αποθήκη που είχαν στα σπίτια και μάζευαν τα υλικά που χρειάζονταν. Μου έκανε εντύπωση η ζυγαριά που είχαν και ήταν χωρίς μπαταρίες. Ελευθερία Κ.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν ο αργαλειός επειδή με αυτόν έφτιαχναν πολύχρωμα χαλιά και κουβέρτες. Επίσης μου άρεσε και η αποθήκη του σπιτιού γιατί ήταν το πιο σημαντικό δωμάτιο τ για να κρατάνε τα τρόφιμα τους όπως το κρέας ,τα λαχανικά, τους σπόρους… Περίεργο ήταν και η ζυγαριά που είχαν. Εντύπωση μου έκαναν και τα παλιά λεφτά που είδα εκεί. Πολύ ωραία ήταν και τα πιάτα που είχαν όμορφες ζωγραφιές. Το σαλόνι ήταν πολύ ωραίο με ωραίο μαλακό καναπέ και φαινόταν ακριβό. Υπήρχε και ένα δωμάτιο με όπλα που όμως δε μου άρεσε καθόλου.

Άλκηστη Λ.

Στο Μουσείο ήταν όλα τέλεια και παραλίγο να λιποθυμήσω από αυτά που έβλεπα. Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τα πιάτα, ήταν τέλεια με τέλεια σχέδια. Τα χαλιά όμορφα πολύχρωμα με διάφορα χρώματα άλλα κόκκινα, άλλα κίτρινα, άλλα πράσινα. Πιστεύω όλα ήταν πολύτιμα. Επίσης ο ξυλόφουρνος ήταν τέλειος και μου έμοιασε σαν αυτόν που ψήνουν τις πίτσες. Θεανώ Κ.

Στο Μουσείο ήταν όλα τέλεια. Εμένα μου άρεσε περισσότερο από όλα το σαλόνι που ήταν κόκκινο και βελούδινο. Μετά μου άρεσε και η κουζίνα που είχε πολλά αντικείμενα που τα χρησιμοποιούσε η μαμά του σπιτιού για να μαγειρεύει. Δέσποινα Χ.

Αυτό που μου άρεσε εμένα ήταν όταν ο κύριος μας έδειξε πώς γίνεται το αλεύρι από τα σιτάρι. Πριν μπούμε στο Μουσείο έξω στην αυλή που ήμασταν έριξε σπόρους από σιτάρι μέσα σε δύο πέτρες και στριφογύρισε τη μία ,από κάτω μετά από λίγο έπεφτε το αλεύρι. Ηλιόδωρος Σ.

Για μένα το πιο ωραίο ήταν ο ξυλόφουρνος και το ψωμί που φτιάξαμε. Ήταν πολύ νόστιμο και πολύ διαφορετικό από αυτό που αγοράζουμε. Αγάπη Γ.

Στο Μουσείο που πήγαμε μάθαμε πώς έφτιαχναν παλιά το αλεύρι και πώς ζύμωναν και έψηναν το ψωμί. Ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ο ξυλόφουρνος μου φάνηκε πολύ μεγάλος αλλά στα παλιά τα χρόνια έτσι έπρεπε να είναι για να μπορούν να μαγειρεύουν. Το πιο περίεργο πράγμα που είδα ήταν ο αργαλειός που τον είχαν για να υφαίνουν.

Άγγελος Μ.

Από αυτά που είδα στο Κρητικό Σπίτι μου άρεσε περισσότερο το ψωμί που ζυμώσαμε και φάγαμε, ήταν πεντανόστιμο. Είδαμε και τον ξυλόφουρνο που το ψήσαμε όπως κάνανε παλιά. Το άλλο που μου άρεσε ήταν ο αργαλειός και τα υπέροχα χαλιά που έφτιαχναν. Νεκτάριος Μπ.

Το ψωμί μου άρεσε περισσότερο από όλα, ήταν πολύ νόστιμο. Από όλα τα δωμάτια μου άρεσε περισσότερο η κουζίνα. Είχε πολλά πράγματα που τα χρησιμοποιούσαν καθημερινά. Ήταν πολύ γεμάτη αλλά και απλή. Βίκτωρας Φ.

Το ψωμί που ζύμωσα ήταν πολύ νόστιμο και φρέσκο και το ψήσαμε στον ξυλόφουρνο. Ενθουσιάστηκα όμως με τον αργαλειό και την αποθήκη του σπιτιού. Επίσης τα χαλιά ήταν πολύ εντυπωσιακά και μου άρεσαν. Ακόμα ο ξύλόφουρνος ήταν εντυπωσιακός και περίεργος και μου άρεσε. Θα ήθελα να είχα έναν. Πέρασα πολύ ωραία και είδα και έμαθα εντυπωσιακά πράγματα.

Μάνος Μ.

Το παλιό κρητικό σπίτι που επισκεφτήκαμε είχε πολλές παλιές εικόνες στους τοίχους. Μου έκανε εντύπωση μια εικόνα που είχε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το ψωμί που φτιάξαμε μόνοι μας ήταν πολύ νόστιμο. Κρυσταλλένια Σ.

Εμένα μου άρεσε περισσότερο που ζυμώσαμε με την τάξη μου και ψήσαμε ψωμί. Μου έκανε εντύπωση που ο θησαυρός των παλιών ανθρώπων ήταν τα σπόρια τους. Ακόμη μου έκανε εντύπωση ο αργαλειός που που ύφαιναν τα ρούχα τους και τα χαλιά τους. Τέλος μου έκανε εντύπωση που τα παιδιά όλα δούλευαν για να έχουν όλα αυτά που χρειάζονταν. Έφτου - Λίλα Γ.

Στο Λαογραφικό Μουσείο που πήγαμε περάσαμε όλοι πολύ ωραία και θα ήθελα να ξαναπάμε. Εκεί μας ξενάγησαν και μας έμαθαν να φτιάχνουμε ψωμί. Μου άρεσαν πολύ τα χαλιά και νομίζω ότι ήταν ανεκτίμητης αξίας. Άρτεμις Μ.

Αυτό που δε θα ξεχάσω είναι τα υπέροχα χαλιά που ύφαιναν στον αργαλειό. Μου έκαναν εντύπωση για τα χρώματα τους και για τα δύσκολα σχέδια τους. Ήταν υπέροχα όλα ! Μυρτώ-Δήμητρα Τσ.

Το ψωμί που φτιάξαμε και φάγαμε ήταν πολύ νόστιμο. Το ψήσαμε σε ξυλόφουρνο όπως παλιά. Επίσης μου έκανε εντύπωση ο αργαλειός που δεν είχα ξαναδεί και ύφαιναν οι γυναίκες τα χαλιά τους. Αντώνης Χ.

Πολλές ευχαριστίες για την φιλοξενία, την ξενάγηση και για όλα τα καινούρια που είδαμε και μάθαμε. Ευχαριστούμε για το πιο γλυκό ψωμί που φάγαμε. ‘Εγινε η αφορμή για να πούμε το σχετικό παραμύθι και να καταλάβουμε ότι κοπιάσαμε για να φάμε το ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΊ.

Η δασκάλα της τάξης

Κάτια Γκλαβά

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 13.4.2024) 

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-b1-10oy-i-sch-chanion-sto-paradosiako-kritiko-spiti-tis-soydas/

ΠΟΙΗΣΗ

 ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Πηχτή σκληρή μνήμη,

τις περισσότερες φορές, η σιωπή.

Κακοί άνεμοι έχουν χαλκέψει το σώμα της.

Κλάματα δίπλα στα κλάματα,

δάκρυα πάνω στα δάκρυα.

Ωστόσο αυτή,

με αναδιπλωμένα τα φτερά,

προσεύχεται.

Κάποτε κάποτε κραυγάζει.

Τίποτα δεν κραυγάζει

πιο δυνατά απ’ τη σιωπή.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
(" Οταν γίνεις ποίημα", εκδ. ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, Χανιά 2013)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ

 Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

«Όµορφη πόλη, φωνές µουσικές\ Απέραντοι δρόµοι κλεµµένες µατιές\ Ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρµένα\ Βουνά και γιαπιά πελάγη απλωµένα»

Αν καθώς σουρουπώνει σταθείς εκεί ψηλά στον Προφήτη Ηλία, έχοντας παρέα τους… Βενιζέλους, τον ίδιο τον Προφήτη και το ιστορικό του εκκλησιδάκι, νιώθοντας  την “αίσθηση” του ανδριάντα του Καγιαλέ…
Αν αφήσεις το αεράκι να φυσαουρίζει στο πρόσωπο, στην πλάτη, και αφεθείς στη µαγεία της πόλης που απλώνεται µπροστά…
Αν αγναντεύοντας στο βάθος το παλιό λιµάνι και τον Φάρο, κι έχοντας θέα µπροστά σου την Ευαγγελίστρια, και πέρα πιο πέρα από τα Λαζαρέττα, µακριά τα Θοδωρού… ίσως και να νοµίσεις προς στιγµήν πως βιώνεις την ψευδαίσθηση ενός κάποιου παραδείσου έστω κι εκ του µακρόθεν!
Γιατί… εκεί ψηλά, βρίσκεσαι αλλάργο πολύ από τις πικρές αλήθειες που ισχύουν και γιγαντώνονται καθηµερινά στα “νέα” της όµορφης πόλης! 
Αλήθειες µαζωµένες - στοιβαγµένες ανάµεσα στους δρόµους και µέσα στα κτήρια, πίσω από κλειστές και ανοικτές πόρτες, σε γραφεία όπου υπογράφονται -απ’ ανθρώπους της πόλης- πράξεις θανάτωσης και παράδοσης σε ισχυρά… συµφέροντα!
Μια διαπίστωση - ερώτηµα που αιωρείται στις συζητήσεις πολλών· ζούµε το τέλος της “κοινωνίας των ανθρώπων” και την άνοδο της εµπορευµατοποίησης των ίδιων των ψυχών µας;
Ολοζώντανος ο εφιάλτης που ωστόσο δεν έχει τη δύναµη να φοβίσει όσους έχουν «καταλάβει ήδη της ζωής τους το παιχνίδι»!
Κι όµως τούτος ο εφιάλτης εµποτίζει το “είναι” µας, που σιγά-σιγά βυθίζεται στη θλιβερή εικόνα ενός µέλλοντος που σίγουρα δεν άξιζαν να βιώνουν τα παιδιά µας!!! 
Κι είναι µια επιπλέον θλίψη που αναδύεται µέσα από το χρώµα του σούρουπου, πάλλεται στο ηχόχρωµα µιας “Όµορφης πόλης” που θα θέλαµε να νιώσουµε ότι είναι δική µας...!

Χανιώτικα νέα (Τετ'αρτη, 10 Απριλίου 2024) 

ΠΟΙΗΣΗ

 ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ 

                                              
   



Θέλησαν να μπούνε
και οι τρεις τους στην ουρά,
για να προσκυνήσουν τον Σταυρό.
 «Δεν επιτρέπεται»,
τους είπαν αυστηρά,
και μ’ ένα στόμα, δυο επίτροποι.
Ξαναγύρισαν στη ζητιανιά τους.
Ο καθείς στο πόστο του
στα σκαλιά της εκκλησιάς.
Δίχως να παραπονεθούν.

Απαγορεύσιμο είδος για τους ζητιάνους
το άρωμα του δεντρολίβανου;
 
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
("Όπως το ψωμί", Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2018)

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid026hhLW6BMEsjooFu9ozKtuVxKJc8kE4PECjBqCFCMnyVe1NhqCc6b9LZtPjwig2JCl?notif_id=1712485784310312&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

1ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΜΟΥΡΝΙΩΝ 

ΠΑΙΔΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΑΥΡΙΟ

Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
“Παιδιά χτες, παππούδες σήµερα” ο τίτλος της δράσης που υλοποιείται σε σχολεία των Χανίων και των Αθηνών από το “θέατρο του παπουτσιού πάνω στο δέντρο” της γνωστής και στους αναγνώστες της στήλης σκηνοθέτιδος, ραδιοφωνικής παραγωγού και ηθοποιού Βαλεντίνας Παπαδηµητράκη. Μια πρώτη “γεύση” απ’ την παροουσίασή του στο 1ο ∆ηµ. Σχ. Μουρνιών στα παιδιά της Ε’ τάξης στον σηµερινό Παιδότοπο. Να ‘ναι καλά η Βαλεντίνα και βέβαια η διευθύντρια του Σχολείου Στέλλα Σουχλάκη και οι συνάδελφοί της Άννα ∆αβράδου και Γιάννης Μυλωνάκης για το υλικό που έφτασε στα χέρια µου. ‘‘Παιδιά σήµερα, παππούδες αύριο’’, ο τίτλος της δράσης που θα έβαζαν τα παιδιά, µας λέει στο εν είδει εισαγωγής κείµενό του ο τελευταίος αν τα ρωτούσαµε... Συγχαρητήρια!

Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος - λογοτέχνης

Πληροφορίες για το πρόγραμμα

Τίτλος: Παιδιά χτες, παππούδες σήμερα

Σχεδιασμός δράσης: Βαλεντίνα Ππαδημητράκη, Τάσος Καρακύκλας

Υλοποιείται παράλληλα στα Χανιά και στην Αθήνα από το “Θέατρο του παπουτσιού πάνω στο δέντρο “υπό την Αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων και με την υποστήριξη του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης.

Συμμετείχαν με βιντεοσκοπημένες αφηγήσεις άνθρωποι τρίτης ηλικίας από τα ΚΑΠΗ Ν. Χώρας.

Εφαρμογή του προγράμματος στα Χανιά: Βαλεντίνα Παπαδημητράκη, Σοφία Σαμαρά

Στον Νομό Χανίων συμμετέχουν τα Σχολεία: 15ο Χανίων, 16ο Χανίων, 1ο Μουρνιών. 8ο Χανίων, 2ο Χανίων, και Φρε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στο πλαίσιο του προγράμματος, οι μαθητές ζωγράφισαν την γιαγιά κ. Κατερίνα Αναστασάκη και τον παππού κ. Αλέξανδρο Καλαϊτζίδη όπως τους φαντάστηκαν ως παιδιά.

Με μεγάλη χαρά δεχτήκαμε στο Σχολείο μας την κ. Βαλεντίνα Παπαδημητράκη και συμμετείχαμε με τα παιδιά της τάξης μας στην εκπαιδευτική δράση διαγενεακής επικοινωνίας με τίτλο «Παιδιά χτες, παππούδες σήμερα».

Μια πραγματικά εμπνευσμένη δράση η οποία οδήγησε τα παιδιά σε ένα ταξίδι στο παρελθόν των παππούδων του κόσμου αλλά και των δικών τους παππούδων. Τα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι και οι παππούδες τους ήταν κάποτε παιδιά με όνειρα, ελπίδες, όμορφες μα και δύσκολες στιγμές στη ζωή τους. Σύγκριναν το τότε και το τώρα και προβληματίστηκαν με αυτή τη σύγκριση. Οι αφηγήσεις των παππούδων ίσως τα οδήγησαν σε μια επανεκτίμηση των αγαθών που αυτά έχουν στη διάθεσή τους σήμερα μα κυρίως τα οδήγησαν στο να συνειδητοποιήσουν πόσο τυχερά είναι που οι παππούδες τους είναι παρόντες στη ζωή τους.

Θαρρώ πως, με την ολοκλήρωση της δράσης σήμερα, μπορώ να πω ότι τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με τον κύκλο της ζωής με τον ομορφότερο τρόπο. Και αν τα ρωτούσαμε ποιος ήταν ο τίτλος της δράσης στην οποία συμμετείχαν, αρκετά ίσως έλεγαν πως ο τίτλος είναι «Παιδιά σήμερα, παππούδες αύριο», οραματιζόμενα το δικό τους το μέλλον, τη δική τους όμορφη πορεία στη ζωή.

Γιάννης Μυλωνάκης, Δάσκαλος

Πριν μερικές ημέρες, η κυρία Βαλεντίνα επισκέφθηκε το σχολείο μας για να μιλήσουμε για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας.

Παρακολουθήσαμε κάποια βίντεο όπου διάφοροι παππούδες και γιαγιάδες μιλούσαν για τα παιδικά τους χρόνια. Κάποια παιδιά δεν είχαν σκεφτεί πριν ότι και οι παππούδες ήταν κάποτε παιδιά. Τους ακούσαμε να μιλούν για τα παιχνίδια και για τις δυσκολίες τους στο σχολείο. Καθώς τους ακούγαμε, ήταν σαν να τους βλέπαμε κιόλας όταν ήταν παιδιά! Με χαρά διαβάσαμε και ιστορίες που μας διηγήθηκαν οι δικοί μας παππούδες! Επίσης, παίζοντας, γνωρίσαμε και λογοτεχνικά βιβλία με ήρωες παππούδες και γιαγιάδες!

Πολύ μας άρεσε που ήρθε η κυρία Βαλεντίνα στο σχολείο μας! Άραγε, θα είμαστε κι εμείς τόσο καλοί παππούδες και γιαγιάδες όταν φτάσουμε σε μεγάλη ηλικία; Αυτό σκεφτόμασταν όταν αποχαιρετούσαμε την επισκέπτριά μας…

Τα παιδιά του E₂ (Εκπαιδευτικός: Γιάννης Μυλωνάκης)

Περάσαμε πολύ όμορφα σε αυτό το πρόγραμμα με την κυρία Βαλεντίνα και την κυρία Σοφία. Μιλήσαμε για τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας, διαβάσαμε ιστορίες που μας εξιστόρησαν οι ίδιοι. Παρακολουθήσαμε κάποια βίντεο και μάθαμε αρκετά πράγματα για το πώς περνούσαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες, πώς ήταν οι συνθήκες ζωής εκείνη την εποχή, πώς ήταν το σχολείο και τι παιχνίδια έπαιζαν. Επίσης διασκεδάσαμε πολύ με τα παιχνίδια που παίξαμε και τις διαφορετικές γλώσσες που φτιάξαμε και μιλήσαμε. Ήταν ένα ευχάριστο και δημιουργικό πρόγραμμα με πολλές δραστηριότητες. Θα μας μείνει αξέχαστο γιατί ήμασταν όλοι μαζί, μια ομάδα. Τέλος ήταν εκπληκτικές οι ζωγραφιές που καταφέραμε να κάνουμε με τις γιαγιάδες και τους παππούδες και πολύ συγκινητικό που ζήσαμε και μοιραστήκαμε αυτή την εμπειρία…

Σας ευχαριστούμε!!

Τα παιδιά του E₁ (Εκπαιδευτικός: Άννα Δαβράδου)

Τα πράγματα αλλάζουν

Όταν ο παππούς μου ήταν μικρό παιδί όπως εμένα έπαιζε με τους φίλους του με βόλους πάνω στα πεζοδρόμια ή έπαιζαν στα οικόπεδα κυνηγητό ή άλλα παλιά παιχνίδια. Τότε όμως δεν υπήρχαν βιντεοπαιχνίδια όπως σήμερα, αλλά ήταν καλύτερο να παίζει με τους φίλους του παρά να παίζει βιντεοπαιχνίδια όλη μέρα. Τις μέρες που είχαν σχολείο πήγαιναν με τα πόδια και όχι με το αυτοκίνητο. Όταν χτυπούσε όμως το κουδούνι για μάθημα, κάνανε μάθημα όπως εμείς. Όταν χτυπούσε κουδούνι για να βγουν διάλειμμα, πήγαινε ο παππούς μου με τους φίλους και παίζανε ασταμάτητα. Όταν χτυπούσε κουδούνι για να σχολάσουν, φεύγανε γρήγορα σαν στρουθοκάμηλοι.

Όταν γυρνούσαν σπίτι τους έτρωγαν το φαγητό τους, διαβάζανε για την αυριανή μέρα και πήγαιναν να παίξουν, αλλά άφηναν το παιχνίδι αν οι γονείς τους φώναζαν να πάνε για βραδινό και για ύπνο.

Γιάννης Αυγουστής, (μαθητής Ε’2)

Σάββατο, 6 Απριλίου 2024) 

https://www.facebook.com/profile.php?sk=approve&highlight=2332297583630006&log_filter=review&queue_type=friends&notif_id=1712402011349748&notif_t=mention&ref=notif#2332297583630006

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-1o-dim-sch-moyrnion-paidia-simera-pappoydes-ayrio/

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

 Η ΛΑΪΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Χρειάζεται η λαϊκή να παραµείνει στη Μίνωος;
Απαιτείται! Αυτό οφείλουµε να κάνουµε! Αυτήν την άποψη, αυτή τη θέση  έχουν  οι πλείστοι των πολιτών που ρωτήθηκαν, αυτό συζητούν!
Πρόκειται για τους Χανιώτες που είτε ζουν κοντά στην περιοχή είτε και σε πιο µακρινά σηµεία, επί χρόνια πολλά την επισκέπτονται κάθε Σάββατο, ‘‘βρέχει - χιονίσει’’. Με τη συγκεκριµένη λαϊκή µεγάλωσαν, αυτή η λαϊκή τους εξυπηρετεί!
Και αν το καλοσκεφτούµε, η συγκεκριµένη λαϊκή, ίσως να είναι και το µοναδικό µέρος µέσα στα Χανιά -αυτήν τη στιγµή- που παραµένει το λιγότερο αναλλοίωτο στο πέρασµα των χρόνων!
Κρατά τις ίδιες µυρωδιές, τις ίδιες εικόνες, την ευωδιά των χρόνων, των αναµνήσεων αλλά συγχρόνως και την οµορφιά, την ατόφια πραγµατική ‘‘χανιώτικη ζωή’’ που µας κρατά έστω και λίγο... δεσµευµένους, ερωτευµένους µε τούτη την πόλη!
Μοιάζει ένα από τα αποκούµπια, είναι από τα ελάχιστα σηµεία όπου θα συναντηθεί ο χανιώτικος κόσµος του χθες αλλά και του σήµερα!
Η λαϊκή στη Μίνωος µοιάζει σαν µία από τις εναποµείνασες ειλικρινείς αυτοαναφορές µιας ψυχής που παλεύει να… µην βγει σε πείσµα όλων των αλλότριων ανέµων!
Σίγουρα η πόλη αλλάζει! Κανείς δεν µπορέι να σταµατήσει την εξέλιξη· δεν είναι αυτό το ζητούµενο!
Αυτό όµως που παρατηρείται και συζητιέται είναι ότι αλλάζει υπέρ των επισκεπτών µας κυρίως!
Ωστόσο σε αυτό το κεντρικό σηµείο των Χανιών, είναι υπέροχο να βλέπεις να συναντιούνται πραγµατικά οι Χανιώτες µε τους επισκέπτες της «όµορφης πόλης»!
Είναι λυτρωτικό να παρακολουθείς πώς συνεννοούνται οι καρδιές, οι µατιές ανθρώπων που δεν µιλούν µε την ίδια γλώσσα, πώς χαµογελούν! 
Η λαϊκή στη Μίνωος εκτός άλλων είναι το meeting point -όχι των ‘‘τουριστών’’ αλλά- των επισκεπτών µε τους ανθρώπους τούτου του τόπου!
∆εν ξέρω τι µπορεί να φταίει και θέλουµε να απεκδυθούµε όλη τη δική µας αλήθεια!
Σε τι µπορεί να βλάψει µια από τις λίγες αλήθειες που µας έχουν αποµείνει, µια ουσιώδης αλήθεια που προσπαθεί να λάµψει ανάµεσα στη neon κατάσταση;

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 3 Απριλίου 2024) 

ΠΟΙΗΣΗ

 ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Εικόνα (Αγγέλα Μάλμου)

Τι κι αν έχετε δώσει εντολή

Να μένουν σβηστά τις νύχτες

Τα ηλεκτρικά φώτα στους δρόμους..

Τι κι αν έχετε εξασφαλίσει

Τη συμμαχία των κακών καιρών

Και τη φιλία των ενάντιων ανέμων…

Στο φως του ονείρου

Έχουμε ανάψει εμείς το κερί μας!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (Όπως το ψωμί", 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0sCSL7STpR7KFHhNZwXEXLr4P4DjAz7LpQpPqJMJM6829k8swVNmjytoZDCum5LLWl?notif_id=1711871639661152&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Α΄ ΚΑΙ  Β΄ ΤΑΞΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ "ΜΑΥΡΟΜΑΤΑΚΗ" 

ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Μια πρωτότυπη δράση, µια ‘‘εµπειρία ζωής’’ που έζησαν τα πρωτάκια και δευτεράκια του ∆ηµ. Σχ. των Εκπαιδευτηρίων ΜΑΥΡΟΜΑΤΑΚΗ - ΜΗΤΕΡΑ της πόλης µας, το θέµα του σηµερινού Παιδότοπου. Για την ξεχωριστή νύχτα διανυκτερεύοντας µια νύχτα του περασµένου Φλεβάρη στο σχολείο τους ο λόγος.
Ευχαριστίες στις δασκάλες των παιδιών Ευαγγελία Μυλωνάκη και Αλεξάνδρα Καρφάκη για το ‘‘ρεπορτάζ’’ τους και βέβαια τον γνωστό στους αναγνώστες της στήλης δ/ντή του Σχολείου Κώστα Μανωλάκη, που εκτός των άλλων είχε και τον ρόλο του ταχυδρόµου.
 Ναι έχει απόλυτο δίκιο η Maria Montessori: «Το σπουδαιότερο δώρο που µπορούµε να δώσουµε στα παιδιά µας είναι οι ρίζες της υπευθυνότητας και τα φτερά της ανεξαρτησίας...».

Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους,
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος - Λογοτέχνης

Διανυκτέρευση στο Σχολείο 

Την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024 τα παιδιά της Α΄ και Β΄ τάξης άρχισαν να καταφθάνουν στο σχολείο λίγο πριν τις 19:00 και μέχρι να συμπληρωθεί απαρτία, κάθισαν στα χαλάκια παίζοντας επιτραπέζια. Στη συνέχεια χωρίστηκαν σε ομάδες, οργανώθηκαν και συνεργάστηκαν με κοινό σκοπό, να ετοιμάσουν το βραδινό φαγητό τους (πίτσα). Μέχρι να ψηθεί η πίτσα, η κυρία Μαριάννα Μαυροματάκη έπαιξε με τα παιδιά με μία δραστηριότητα messy play, προσπαθώντας να φάνε μακαρόνια μόνο με το στόμα, κρατώντας τα χέρια πίσω. Αφού απολαύσαμε το φαγητό μας και είδαμε την ταινία «Το άγριο άλογο», συνεργαστήκαμε για την τοποθέτηση και το στρώσιμο των στρωμάτων και των υπνόσακων. Στη συνέχεια, κάθε παιδί ακολούθησε τη ρουτίνα υγιεινής του, ώστε να προετοιμαστεί για τον ύπνο (πλύσιμο δοντιών, τουαλέτα, κλπ). Διαβάσαμε στα παιδιά παραμύθια και το καθένα ξεφύλλισε το δικό παιδικό βιβλίο. Μετά  χαλάρωσαν και κατάφεραν να κοιμηθούν. Το επόμενο πρωί, ετοιμάσαμε πλούσιο πρωινό (φτιάξαμε φρέσκο χυμό, ψήσαμε ψωμάκια και απλώσαμε πραλίνα σοκολάτας ή μαρμελάδα), συμπληρώνοντας τον μπουφέ με εδέσματα που είχαν φέρει οι γονείς των παιδιών από το προηγούμενο βράδυ. Πριν καταφθάσουν οι πρώτοι γονείς, χορέψαμε και παίξαμε στο μπαλκονάκι, απολαμβάνοντας τη μαγική πρωινή θέα από το Κρητικό πέλαγος και τα χιονισμένα Λευκά Όρη.

Όπως είπε η σπουδαία επιστήμονας και παιδαγωγός Maria Montessori σχεδόν έναν αιώνα πριν, «η εκπαίδευση είναι μία διαδικασία, που διεξάγεται φυσικά από το παιδί και κατακτάται, όχι με την ακρόαση λέξεων, αλλά μέσα από εμπειρίες στο περιβάλλον του». Εξάλλου, σκοπός της εκπαίδευσης είναι η απόκτηση πρακτικών γνώσεων και δεξιοτήτων για τη ζωή. Μέσα από τέτοιες δράσεις τα παιδιά εκπληρώνουν κοινωνικούς στόχους (οργάνωση και συνεργασία για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού, όπως η προετοιμασία του φαγητού της ομάδας), συναισθηματικούς στόχους (συναισθηματική ενδυνάμωση, αφήνοντας την ασφάλεια του σπιτιού τους), ψυχοκινητικούς στόχους (αυτομέριμνα καθώς προετοιμάζονται για ύπνο, φροντίζοντας την προσωπική τους υγιεινή, π.χ. πλύσιμο των δοντιών, κ.ά.). 

Ιδιαίτερα για τα παιδιά της Α’ τάξης, οι κινήσεις όπως το ζύμωμα, το στύψιμο του χυμού ή το άπλωμα της πραλίνας στο ψωμί, γυμνάζουν το χέρι του παιδιού, ενισχύοντας την ανάπτυξη της λεπτής κινητικότητας, και είναι πολύ σημαντικές για αυτή την περίοδο της πρώτης γραφής. Τέλος, τα παιδιά έχουν πολύ ενεργή εμπλοκή, ενώ ο δάσκαλος έχει περισσότερο υποστηρικτικό ρόλο. Έτσι, μέσα από την αυτενέργεια, ενισχύεται η αυτοπεποίθηση του παιδιού, η οποία στη συνέχεια οδηγεί στην αυτονομία. Όπως είπε η Maria Montessori: “Το σπουδαιότερο δώρο που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας, είναι οι ρίζες της υπευθυνότητας και τα φτερά της ανεξαρτησίας”. Αισθανόμαστε πολύ τυχερές που το σχολείο μας, υποστηρίζει πάντα οποιαδήποτε καινοτόμα δράση θέλουμε να υλοποιήσουμε, καθώς έτσι αισθανόμαστε κι εμείς ότι υπηρετούμε ουσιαστικά την σπουδαία αυτή Επιστήμη. Ευχαριστούμε πάρα πολύ και τους γονείς, για την υπέροχη συνεργασία που έχουμε όλο αυτό το διάστημα, την εμπιστοσύνη που μας δείχνουν πάντα και την ανταπόκριση που συναντάμε από μεριάς τους σε όλες μας τις δράσεις. Επίσης ευχαριστούμε τη διεύθυνση του σχολείου που υποστηρίζει τις πρωτοβουλίες και τη Νέλια Μανωλάκη για τις υπέροχες φωτογραφίες και βίντεο.

Οι δασκάλες Ευαγγελία Μυλωνάκη (Β΄τάξη) και Αλεξάνδρα Καρφάκη (Α’ τάξη)

ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ 

Nadia: Περισσότερο μου άρεσε που κοιμήθηκα με τους φίλους μου.

Γιώργος: Από τα σνακς μου άρεσαν περισσότερο τα Doritos. Επίσης μου άρεσε το παιχνίδι με την κυρία Μαριάννα, που φάγαμε τα μακαρόνια χωρίς χέρια. Τέλος, μου άρεσε που το πρωί στύψαμε τον χυμό μόνοι μας!

Στέλιος: Μου άρεσε πολύ που ετοιμάσαμε το βραδινό και το πρωινό μας μόνοι μας και που κοιμήθηκα δίπλα στον καλύτερό μου φίλο.

Μιχάλης: Μου άρεσε που είδαμε ταινία και φάγαμε βραδινό και πρωινό όλοι μαζί.

Eva: Περισσότερο απόλαυσα τις αγκαλιές με την κυρία μου!

Kellen: Μου άρεσε πολύ όλη η εμπειρία και θα τη θυμάμαι για πάντα!

Στέλλα: Η πίτσα που φτιάξαμε έγινε πεντανόστιμη!

Άρτεμις: Μου άρεσε πολύ που κοιμήθηκα με την καλύτερή μου φίλη. Το πρωί ο μπουφές που ετοιμάσαμε ήταν πολύ όμορφος και όλα ήταν πεντανόστιμα!

Ελένη: Το πρωινό και η πίτσα έγιναν τέλεια και η ταινία μου άρεσε πολύ!

Στέφανος: Μου άρεσε που κοιμήθηκα μέσα στον υπνόσακό μου. Ήταν πολύ μαλακός!

Θωμάς: Περισσότερο απ’ όλα μου άρεσε που κατάφερα και έψησα τα ψωμάκια του πρωινού.

Ηρακλής: Μου άρεσε το φαγητό και η ταινία, γιατί ήταν σαν πάρτυ!

Ειρηναίος: Μου άρεσε που κοιμήθηκα στο σχολείο, γιατί ένιωσα γενναίος χωρίς τη μαμά και τον μπαμπά.

Αδριάνα: Μου άρεσε που έμεινα ξύπνια λίγο παραπάνω. Ένιωσα μεγάλη!

Gabi: Μου άρεσε που ζυμώσαμε την πίτσα μόνοι μας, τα επιτραπέζια και ο χορός!

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 30.3.2024) 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0Y2tucyrMx5dnDqBmLJ1LEcFb6W2XkTj3CbSExxiDFX8ubxpwrSpAbsZtvqhP6JfZl?notif_id=1711787024563168&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

https://www.haniotika-nea.gr/paidotopos-mia-axechasti-nychta-sto-scholeio-mas/

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ 

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

Μια… πολύ ενδιαφέρουσα ταινία µε τον τίτλο “το ολοκαύτωµα της Σαµοθράκης” του Έλληνα σκηνοθέτη Βασίλη Τσικάρα, βγήκε στις αίθουσες τούτες τις µέρες που γιορτάζουµε τον ξεσηκωµό του 1821!

Ενδιαφέρουσα για πολλούς και διαφορετικούς λόγους!

Πρόκειται για µία ταινία που αφορά σε ένα άγνωστο γεγονός -ένα από τα πολλά άγνωστα γεγονότα- το ολοκαύτωµα της Σαµοθράκης την 1η Σεπτεµβρίου του 1821 και τον σφαγιασµό χιλιάδων κατοίκων της (γυναικόπαιδα και άντρες) ενώ πολλοί άλλοι αιχµαλωτίστηκαν και πουλήθηκαν ως σκλάβοι στα σκλαβοπάζαρα!  

Ο σκηνοθέτης σε παλαιότερη συνέντευξη του είχε δηλώσει πως τον έθλιβε «το γεγονός που δεν υπάρχει πουθενά το ολοκαύτωµα της Σαµοθράκης. Εγώ µεγαλωµένος στη Βόρεια Ελλάδα αυτό που άκουγα πάντοτε το παράπονο του κόσµου ήταν πάντα το ‘‘δεν λένε τίποτα για εµάς τα βιβλία για αυτά που συνέβησαν στην Θράκη και στη Μακεδονία’’».

Αυτό τον ώθησε να δηµιουργήσει µια τριλογία ταινιών για την Επανάσταση του 1821 (“Έξοδος 1826” και “Πολιορκία” οι άλλες δύο), θέλοντας να  αναδείξει κάποιες κρυφές ιστορικές πτυχές και όπως λέει «να αναγκάσω τον κόσµο να αναζητήσει αυτά τα γεγονότα από βιβλία, είτε ακόµη και από το διαδίκτυο προκειµένου να µάθει καλύτερα την ελληνική ιστορία».

Πόσοι γνωρίζουµε άραγε την τοπική µας ιστορία! Πόσο πολύ αποκοµµένοι και γιατί είµαστε από το παρελθόν µας;

Τούτες τις µέρες καλούµαστε να γνωρίσουµε ή και να ανακαλύψουµε τις ρίζες µας!

Το οφείλουµε και στους εαυτούς µας και στα παιδιά µας, κυρίως στους παππούδες µας!

Σε εκείνους που πίστεψαν στην Ελευθερία και που η δική τους αυταπάρνηση, µας πρόσφερε µια ελεύθερη πατρίδα! 

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 27.3.2024) 

ΠΟΙΗΣΗ

 ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΒΑΓΓΕΛΙΣΤΡΑΣ

Κοφτός ο ανήφορος

να τελειώσει δεν λέει…

Λεωφόρο ολόισια

τον βλέπει η μάνα μου,

που κάνει ξυπόλητη,

παραμονή Βαγγελίστρας,

για δέκατη χρονιά,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει τον Φρε απ’ τον Νίππο.

Βρέχει

βροχή δαρτή…

Αγιασμός για τη μάνα μου,

που κάνει ξυπόλητη,

παραμονή Βαγγελίστρας,

για εικοστή χρονιά,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει τον Φρε απ’ τον Νίππο.

Βουνά αξεπέραστα

οι ασπαλάθοι κι οι βάτοι…

Βασιλικοί για τη μάνα μου,

που κάνει ξυπόλητη,

παραμονή Βαγγελίστρας,

για τριακοστή χρονιά,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει τον Φρε απ’ τον Νίππο.

Βαρύ το φορτίο

Που άφησε ο χρόνος…

Δεν το νιώθει η μάνα μου,

που κάνει ξυπόλητη,

παραμονή Βαγγελίστρας,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει τον Φρε απ’ τον Νίππο.

Στην Παρθένα ετάχτηκε,

τη Φρεδιανή Βαγγελίστρα,

να πηγαίνει η μάνα μου,

αν παιδί αποκτούσε,

σαράντα χρόνια ξυπόλητη,

παραμονή της Χάρης της,

της μιας ώρας το δρόμο

που χωρίζει το Φρε απ’ τον Νίππο.

Εκείνη ωστόσο συνέχισε,

μέχρι που σήκωναν

το κορμί της τα πόδια…

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης ("΄Οταν γίνεις ποίημα", ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, Χανιά 2013) )

ΣΗΜ: Το ποίημα αυτό φιλοτεχνημένο από τον φρεδιανό παπα-Κωστή Θωμαδάκη (εφημέριο Αγίου Λουκά Χανίων) βρίσκεται από τις 24 Μαρτίου 2016 αναρτημένο στον πρόναο της Ευαγγελίστριας του Φρε. 

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0ZuLZG2KzuVBe1WtThfQBWZveyFfR23jAdyJCQrMg9DEHYJC21PuoQmJcGgMh74Zql?comment_id=1130247977990217&notif_id=1711294734781885&notif_t=feed_comment&ref=notif

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid0dVpcnBXvin2ecPwmkumiM9Fqr35uBNEN5BvWThpUmjvy8F9zauuZmjyJTc9fstHQl?comment_id=1476760143191757&notif_id=1711485044503544&notif_t=feed_comment&ref=notif